ACCVC
Fanklub Viola Club Polonia należy do struktur ACCVC od sezonu 2020/21
Stowarzyszenie ACCVC od momentu założenia zrzesza fankluby Fiorentiny zarówno we Włoszech jak i poza granicami kraju. Głównymi celami działania Stowarzyszenia są:
- organizacja, koordynacja i zrzeszanie fanklubów Fiorentiny z całego Świata
- pomoc w organizacji wyjazdów na mecze we Włoszech i Europie
- pomoc w zdobyciu biletów meczowych
- możliwość spotkania w siedzibie Stowarzyszenia przed i po meczu we Florencji
- zniżki u powiązanych z ACCVC przedsiębiorców
ACCVC aby jak najlepiej promować relacje pomiędzy fanklubami i fanami oferuje szereg inicjatyw, w których mogą uczestniczyć wszyscy członkowie zrzeszonych fanklubów, m.in.:
- udział w audycjach telewizyjnych jako widzowie i/lub felietoniści
- udział w audycjach radiowych
- możliwość dzielenia się na stronie ACCVC wspomnieniami, zdjęciami i opiniami z innymi fanami Violi
Historia
Stowarzyszenie zrzeszające fankluby Fiorentiny, Associazione Centro Coordinamento Viola Club (ACCVC) zostało założone we wrześniu 1965 roku przez Nello Balginiego - ówczesnego prezesa Fiorentiny – który razem z Giachim postanowili, wzorując się na innych dużych włoskich klubach piłkarskich, powołać do życia oficjalny związek zrzeszający kibiców Violi, który mógłby „zarządzać” fanklubami i wspierać ich działalność.
Pierwsza siedziba naturalnie mieściła się we Florencji, przy ulicy Parione, wewnątrz głównej siedziby spółki AC Fiorentina.
Na pierwszego prezesa ACCVC został wyznaczony Alfredo Manoelli. Radę Regencyjną tworzyli Mario Fantechi (wiceprezes), Rigoletto Fantappiè (skarbnik), Guerrino Lastrucci (sekretarz) i Rolando Senatori (doradca).
Do stowarzyszenia ACCVC natychmiast przyłączyły się pierwsze ekipy z Florencji, wśród nich Settebello (7bello), l’Alfa Cure, Vieusseux, Careggi i Coverciano. Następnie w ich ślady poszły poszły fankluby z Sinalungii, Trento, Maceraty, Ankony, Locorotondo czy Quinto di Treviso. Fankluby spoza Florencji tworzyli głównie florentczycy, którzy, najczęściej z powodów zawodowych, opuścili Fiorencję, ale nadal zamierzali wspierać swój klub.
Znaczny wzrost zainteresowania tym projektem miał związazek z dobrymi występami piłkarzy, którzy w sezonie 1968/69 zdobyli Scudetto.
Pokłosiem tego sukcesu, entuzjazmu i sympatii jaką zaskarbiła sobie Fiorentina było dołączenie do ACCVC kibiców z kolejnych miejscowości. Pierwszymi byli fani Interu, Torino, Hellasu, Sampdorii i inni.
Struktury władz ACCVC utrzymywały się aż do roku 1974, kiedy to zmarł prezes Alfredo Manuelli. Koniecznym stało się przeprowadzenie pierwszych wyborów z prawdziwego zdarzenia. Rada Regencyjna w skład której wchodzili: Luigi Boni, Mario Fantechi i Marcello Fanti, spotkała się 4 kwietnia 1974 roku w celu ustalenia terminu zwołania Zgromadzenia Walnego w sprawie wyboru władz. Prawa wyborcze miało wtedy trzech członków Rady Regencyjnej i 120 prezesów fanklubów (53 z Florencji i 67 spoza Florencji).
5 maja 1974 roku we Florencji, w sali kinowej „Stadio” mieszczącej się przy ulicy Manfredo Fantiego, o godzinie 9:45 zostały przeprowadzone wybory do struktur ACCVC na 3-letnią kadencję (1974-77). Na pierwszym spotkaniu pojawiło się 136 prezesów, 10 zastępców fanklubów oraz 16 przedstawicieli i 10 zastępców reprezentujących AC Fiorentinę.
W wyniku głosowania:
- na przedstawicieli AC Fiorentiny zostali wybrani: Mario Fantechi, Luigi Boni, Rigoletto Fantappie, Franco Ignesti, Franco Picchiotti.
- na delegatów fanklubów zostali wybrani: Alfio Dori, Mariano Vulpitta, Luciano Rondoni, Renzo Fantini.
- do komisji rewizyjnej zostali wybrani: Bartolommeo Alcione, Sergio Sanesi.
W międzyczasie siedziba ACCVC została przeniesonia napierw na skwer D'Azeglio, a następnie na stadion miejski. Decydującym czynnikiem za tymi przeprowadzkami był wkład, również ekonomiczny, ówczesnego prezydenta Fiorentiny Ugolino Ugoliniego i jego zastępcy Rodolfo Melloniego, którzy w zamian zarządali kontrolę Rady Wykonawczej poprzez narzucenie większości radnych i zgody w sprawie nominacji prezesa.
W pierwszych wyborach na prezesa ACCVC zwyciężył Luigi Boni, rolę jego zastępcy pełnił Mario Fantechi, a skarbnikiem ponownie został Rigoletto Fantappie. Zarząd ten utrzymywał się do lat 80. kiedy to właścicielem Fiorentiny została rodzina Pontello, a za jej sterami zasiadł Ranieri.
19 stycznia 1975 roku, podczas meczu Juventus – Fiorentina w Turynie, na zawał serca zmarł Mario Fantechi. Przygotowania pogrzebowe miały miejsce w siedzibie ACCVC, zaś ceremonia odbyła się na torze lekkoatletycznym stadionu miejskiego przy udziale zawodników i kierownictwa AC Fiorentiny.
23 lipca 1977 roku zwołano Walne Zgromaczenie w celu przeprowadzenia kolejnych wyborów, których kadencja trwała od 1 lipca 1977r. do 30 czerwca 1980r. Wydarzenie to miało miesce w siedzibie związku sportowego US Africo.
Głosowanie dało następujące wyniki:
- wybrani pośród reprezentantów AC Fiorentiny zostali: Rigoletto Fantappie, Aldo Polidori, Luigi Boni, Mario Santedicola i Alfio Morucci.
- wybrani pośród delegatów fanklubów zostali: Luciano Rondoni, Alfia Dori, Roberto Vinci, Walter Tanturli.
- do komisji rewizyjnej wybrani zostali: Sergio Sanesi i Fantechi
- na drugiego prezesa ACCVC wybrany został Luigi Boni.
W październiku 1978 roku, podczas Walnego Zgromadzenia, prezes Boni ogłosił, że istnieje duże prawdopodobieństwo podwyższenia kapitału zakładowego spółki AC Fiorentina i fankluby będą mogły zostać akcjonariuszami.
Rok później fankluby nabyły nieco ponad 1400 akcji spółki AC Fiorentina na łączną kwotę około 20 milionów lirów.
Po raz pierwszy podczas zgromadzenia prezes Viola Club Roma, Seganti, zaproponował ówczesnemu prezesowi spółki AC Fiorentina, Enrico Martelliniemu, że w przyszłym Zarządzie Fiorentiny swoich przedstawicieli będzie miało ACCVC.
W dniu 28 czerwca 1980 roku, we Florencji, w siedzibie ACCVC przy ulicy Manfredo Fantiego 4, odbyło się Walne Zgromadzenie w celu wybrania władz na lata 1980-1983.
W wyniku głosowania zostali wybrani:
- na trzeciego w historii ACCVC prezesa zaprzysiężony został Luigi Boni (jego druga kadencja).
- reprezentanci Fiorentiny: Rigoletto Fantappie, Aldo Polidori, Luigi Boni, Mario Santedicola, Alfio Morucci.
- delegaci fanklubów: Luciano Rondoni, Roberto Vinci, Walter Tanturli, Mario Ciuffi.
- komisja rewizyjna: Vittorio Paolini, Alfio Dori.
W dniu 2 lipca 1983 roku, we Florencji, w siedzibie ACCVC przy ulicy Manfredo Fantiego 4, odbyło się Walne Zgromadzenie w celu wybrania władz na lata 1983-1986.
W wyniku głosowania zostali wybrani:
- na czwartego w historii ACCVC prezesa zaprzysiężony został Luigi Boni (jego trzecia kadencja).
- reprezentanci Fiorentiny: Rigoletto Fantappie, Aldo Polidori, Luigi Boni, Enzo Camaiti, Roberto Vinci.
- delegaci fanklubów: Walter Tanturli, Luciano Rondoni, Roberto Bartolini, Giancarlo Nencioni.
- komisja rewizyjna: Giorgio Fantechi i Mario Santedicola.
W 1986 roku, z okazji dwudziestolecia stowarzyszenia ACCVC, zorganizowano na słynnych rejonach Artimino uroczystość urodzinową. Na obchody stowarzyszenie wysłało niezgłoszoną uprzednio reprezentację władz, co zostało uznane jako gest nieufności wobec prezesa Boniego. Postanowił on zrzec się swojego mandatu. Na jego miejsce mianowany został architekt, Franco Bonaiuti.
20 kwietnia 1986 roku, we Florencji, w siedzibie ACCVC mieszczącej się przy ulicy Manfredo Fantiego 4, podczas Walnego Zgromadzenia wybrano władze na okres 1986-1989.
W wyniku głosowania zostali wybrani:
- na piątego w historii prezesa ACCVC zaprzysiężony został Rigoletto Fantappie.
- reprezentanci Fiorentiny: Rigoletto Fantappie, Aldo Polidori, Giancarlo Papi, Enzo Camaiti, Franco Materassi.
- delegaci fanklubów: Walter Tanturli, Pier Luigi Bottoni, Roberto Bartolini, Giancarlo Nencioni, Umberto Cappelli, Giuseppe Urso.
- komisja rewizyjna: Franco Bacci, Alberto Seganti.
W dniu 8 lipca 1989 roku, we Florencji, w teatrze Africo, przy ulicy Manfredo Fantiego 20, odbyło się Walne Zgromadzenie w celu wybrania władz na lata 1989-1992.
W wyniku głosowania zostali wybrani:
- na szóstego w historii ACCVC prezesa zaprzysiężony został Rigoletto Fantappie (jego druga kadencja).
- reprezentanci Fiorentiny: Rigoletto Fantappie, Aldo Polidori, Dori Alfio, Enzo Camaiti, Franco Materassi, Mariano Vulpitta.
- delegaci fanklubów: Walter Tanturli, Giancarlo Nencionim Umberto Cappelli, Giuseppe Urso, Filippo Pucci, Franco Bacci.
- komisja rewizyjna: Alberto Seganti i Giuliano Simoncini.
Rigoletto przewodził ACCVC zaledwie do grudnia 1989 roku. Słabe wyniki sportowe i wyraźne dążenia ówczesnych władz Fiorentiny do ograniczenia jego roli w klubie spowodowały wyraźne ochłodzenie na linii ACCVC – klub, które wziększyło się po sprzedaży Roberto Baggio do Juventusu.
Ta postawa sprawiła, że doszło do spotkania Rigoletto Fantapie, który był mocno zniechęcony do ówczesnego właściciela Fiorentiny, Pontello. Zarząd ACCVC do czasu wyborów prowadzony był przez Komisarza Nadzwyczajnego w osobie Giancarlo Antognoniego, którego wyznaczyła Rada ACCVC.
Po różnych perypetiach, jakich doświadczyło stowarzyszenie w tym okresie, co pokazało w jaki sposób ACCVC może zostać ścięte w dowolnym momencie, gdyby przyjęło inne stanowisko niż Spółka, w porozumieniu zapadła decyzja, że od tej pory ACCVC autonomicznie będzie nominować członków Rady i Zarządu oraz samodzielnie będzie podejmować strategiczne decyzje.
Gdy za sterami Fiorentiny zasiadł Mario Cecchi Gori, Rigoletto Fantappie został ponownie wybrany do Zarządu klubu i 9 grudnia 1990 roku we Florencji w Teatro dei Santi mieszczącym się przy ulicy Centostelle 9 odbyło się Walne Zgromadzenie celem ponownego wyboru władz na trzyletnią kadencję w latach 1990 – 1993. Po raz pierwszy wybory były przeprowadzane tylko przy udziale ACCVC.
W wyniku głosowania zostali wybrani: Walter Tanturli, Alfio Dori, Filippo Pucci, Aldo Polidori, Umberto Cappelli, Giuseppe Urso, Giancarlo Nencioni, Franco Materassi, Walter Rossi
Po kilku posiedzeniach na siódmego prezydenta ACCVC wybralny został Alfio Dori.
Zaledwie po kilku miesiącach sprawowania władzy Alfio Dori musiał podać się do dymisji z powodu obowiązków zawodowych.
Rada, po wyczerpujących posiedzeniach, zdecydowała się na wybór Giancarlo Nancioniego na posadę 8. prezesa Stowarzyszenia, który przewodził ACCVC pomimo wielu problemów. Ogłoszenie jego zwycięstwa spowodowało rezygnację kilku Radnych, jednak nie była to liczba destabilizująca działanie Stowarzyszenia, w ich miejsce wrzucono innych członków (zgodnie z obowiązującym statutem byli to kandydaci, którzy znaleźli się na niższych miejscach) i udało się doprowadzić tę 3-letnią kadencję do końca.
W międzyczasie zmieniono statut Stowarzyszenia, wprowadzono w nim m.in. bezpośrednie wybory prezesa przez Stowarzyszenie.
Pierwsze wybory na nowych zasadach odbyły się 5 czerwca 1994 roku, kandydowali w nich na trzyletnią kadencję (lata 1994 – 1997) Walter Tanturli i Giancarlo Nencioni. Niewielką przewagą głosów zwyciężył Giancarlo (jego druga kadencja wziąszy pod uwagę wygraną po ustąpieniu poprzedniego prezesa), który piastował posadę prezesa ACCVC do września 1997 roku. W skład Rady weszli: Filippo Pucci, Umberto Cappelli, Fiovanni Falorni, Silviano Francini, Aldo Polidori, Franco Materassi, Giuseppe Urso, Fabrizio Costagliola, Alberto Baldacci i Paolo Bortini.
W dniu 28 września 1997 roku odbyło się Walne Zgromadzenie w celu kolejnych wyborów władz ACCVC na trzyletni okres, 1997 – 2000. Na 10. prezesa Stowarzyszenia wybrany został Filippo Puccini, który w głosowaniu pokonał ustępującego prezesa Giancarlo Nencioniego.
W skład Rady wchodzili: Paolo Mazzanti, Giovanni Falorni, Alberto Baldacci, Paolo Brotini, Umberto Hats, Aldo Polidori, Silvano Francini, Fabrizio Costagliola, Giusepe Urso i Sandro Calamai.
Był to ważny okres dla historii Stowarzyszenia, ponieważ tego samego wieczoru niektóre fankluby zasiadające na Curva Fiesole postanowiły się odłączyć od ACCVC i zdecydowały się rozpocząć nową przygodę na własnych autonomicznych zasadach, jednocześnie odnosząc się do ACCVC z szacunkiem.
Tak narodziło się stowarzyszenie ATF (Assocazione Tifosi Fiorentini), na czele którego zasiadł Giancarlo Nencioni, a następnie Walter Tanturli.
Mandat udzielony Radzie Wykonawczej został wygaszony, w międzyczasie została zatwierdzona modyfikacja Statutu, od teraz Prezes Stowarzyszenia ACCVC będzie wybierany na takich samych zasadach jak te obowiązujące przy wyborze burmistrza miasta; czyli wraz z kandydatem na liście wymienieni byli jego kandydaci do Rady.
14 maja 2000 roku, z czteroletnim mandatem na lata 2000 – 2004, na 11. prezesa ACCVC ponownie został wybrany Filippo Pucci (jego druga kadencja), który sprawował urząd ze swoją Radą. W skład wybranej Rady weszli: Paolo Brotoni, Riccardo Mugnaini, Gianni Fantechi, Paolo Mazzanti, Sandro Calamai, Umberto Cappelli, Luca Paoletti, Giuseppe Urso, Paolo Pani, Silvano Fratoni.
Był to z pewnością najtrudniejszy okres rządzenia ACCVC, wtedy to zbankrutowała spółka AC Fiorentina ze względu na wydarzenia związane z rządami Cecchi Gori. Stowarzyszenie stanęło po stronie niezadowolonych fanów Violi.
Wszystkie te wydarzenia zaczęły się 2 marca 2001 roku, kiedy ACCVC postanowiło zebrać podpisy pod petycją o odwołanie Vittorio Cecchi Goriego z funkcji prezesa klubu. W 16 dni zebrano dokładnie 22.253 podpisy, co jest niesamowitym wynikiem.
ACCVC w porozumieniu z ATF postanowiło, by na znak protestu na meczach nie wywieszać flag i transparentów. Kolejnym krokiem było zorganizowanie przez ACCVC 18 kwietnia 2002 roku pochodu protestecyjnego „la Flaccolata Viola”, w którym udział wzięło ponad 30.000 kibiców, odpalono sporą ilość pirotechniki.
31 lipca 2002 roku spółka AC Fiorentina ogłosiła upadłość, a dzień później w miejsce upadłego klubu narodził się nowy klub piłkarski reprezentujący Florencję, Florentia Viola.
20 październik 2002 roku, to kolejna historyczna data Stowarzyszenia, delegaci ACCVC jednogłośnie opowiedzieli się za zmianami w statucie zmieniając nazwę upadłego klubu na Florentia Viola.
Podczas projektu Florentia Viola fankluby nadal trwały przy drużynie. Od poziomu C2 przez B i powrocie do Serie A. Dotychczasowy zarząd ACCVC został pełnił swoją funkcję w okresie 2004-2008.
3 lutego 2008r. odbyły się wybory władz na kolejne cztery lata. W wyniku głosowania prezesem został Filippo Pucci, a pozostałe role pełnili: Brotini Paolo, Fratoni Silvano, Mazzanti Paolo, Urso Giuseppe, Jacoponi Stefano, Pani Paolo, Sicilian Antonio, Umberto Hats, Pignatelli Simone i Baldacci Alberto.
W 2012 roku na 4-letnią kadencję zostali wybrani:
- Filippo Pucci (prezes)
- Paolo Brotini (v-ce prezes)
- Giuseppe Urso (z-ca przewodniczącego)
- Vincenzo Torrini (sekretariarz)
- Stefano Jacoponi (księgowy)
- Simone Pignatelli (rzecznik)
- Mauro Peroni (wyjazdy)
- Roberto Ferrini (marketing)
- Paolo Mazzanti (bilety)
- Alberto Baldacci (skarbnik)
- Luca Paoletti (transparenty)
- Giuseppe Urso (biuro)
W 2016 roku ponownie zmieniono struktury ACCVC, tym razem zostali wybrani:
- Giuseppe Urso (prezes honorowy)
- Filippo Pucci (prezes)
- Paolo Brotini (v-ce prezes)
- Maurizio Bertini (sekratarz)
- Stefano Jacoponi (księgowy)
- Luca Paoletti (skarbnik)
- Paolo Mazzanti (bilety)
- Giada Rabatti (wyjazdy)
- Francesco Cerreti (rzecznik)
Przes sytuację pandemiczną (Covid-19) kolejne wybory odbyły się 31 listopada 2021 roku, z rocznym opóźnieniem w stosunku do zwykłego terminu. Głosowanie odbyło się w US Affrico, gdzie wybraną zarząd, które kadencja zakończy się w 2025r. W wyborach zostali wybrani:
- Filippo Pucci (prezes)
- Paolo Brotini (v-ce prezes, marketing)
- Fabio Fallai (v-ce prezes, rzecznik)
- Maurizio Bertini (sekratarz)
- Andrea Batacchi (fankluby)
- Francesco Cerreti (społeczność)
- Federico di Valvasone (procedury)
- Stefano Jacoponi (administracja)
- Paolo Mazzanti (bilety)
- Luca Paoletti (logistyka)
- Giada Rabatti (wyjazdy)
źródło: www.accvc.it
Autor: Cholew